Όλοι έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε λόγια παρακίνησης σχεδόν καθημερινά (ακόμη και αν δεν το παραδεχόμαστε φανερά). Απλές, καθημερινές εκφράσεις ή και λέξεις που περιέχουν όμως μέσα τους την «μαγική» κινητήρια δύναμη όχι μόνο για δράση αλλά για εσωτερική ηρεμία και γαλήνη. Τις πρώτες αυτές λέξεις ή προτάσεις τις ακούμε πρώτη φορά από τους γονείς μας και την οικογένεια μας, λέξεις όπως σε Αγαπώ, Είμαι εδώ για εσένα, κάνε υπομονή και άλλες πολλές. Στην συνέχεια χρειάζεται να τις ακούσουμε από τους δασκάλους μας στο σχολείο για να μας γεμίσουν αυτοπεποίθηση να συνεχίσουμε και να προοδεύσουμε. Τα επόμενα λόγια έρχονται από τους φίλους μας, και αν εκφράζονται θετικά και ενθαρρυντικά απέναντί μας τότε τους κρατάμε για μια ζωή. Φυσικά το επόμενο βήμα είναι τα λόγια που ανταλλάσσουμε με τον/την/το σύντροφο μας, μα τα πιο ιδιαίτερα λόγια είναι αυτά που λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό μας.

Ειρήνη, τι ωραία και τι σπουδαία λέξη… απλή αλλά όχι και αυτονόητη…Η ειρήνη αποτελεί φυσική κατάσταση στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου κατά την οποία οι σχέσεις λειτουργούν αρμονικά και χωρίς βίαιες αντιπαραθέσεις. Φυσικά δεν μιλάμε μόνο για πολέμους και βίαιες καταστάσεις τόσο σε τοπικό όσο και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και για την Ειρήνη που χρειάζεται να διατηρούμε μέσα μας για να μπορούμε να συνεχίσουμε. Ειρήνη ψυχική και πνευματική. Ειρήνη απέναντι στις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Ειρήνη απέναντι στα ηθικά ολισθήματα των άλλων. Ειρήνη απέναντι στις αδικίες και τα εμπόδια. Μην ξεχνάμε όμως ότι λέγοντας αυτή την πανέμορφη λέξη, δεν υπονοούμε ταυτόχρονα και παθητική αποδοχή απέναντι σε όλα αυτά. Την επομένη φορά λοιπόν που θα θες να ηρεμήσεις εσωτερικά πες στον εαυτό σου ή και σε όποιον άλλον χρειάζεται:  Ειρήνη.

Συνέχιζε να αγωνίζεσαι, τα καλά πράγματα αργούν να γίνουν… Φράση που ίσως κάποιες φορές ακούγεται μάταιη και καθόλου βοηθητική, μα κρύβει μέσα τις μια μεγάλη αλήθεια που βαθιά μέσα μας όλοι την γνωρίζουμε : Σε κάθε τι αρνητικό, βρίσκεται κάτι θετικό, σε κάθε τι θετικό, βρίσκεται κάτι αρνητικό. Είναι η γνωστή φράση : τα καλά κόποις κτώνται ή η γνωστή λαϊκή παροιμία που τονίζει κάπως ειρωνικά ότι το καλό πράγμα αργεί συνήθως. Για  να πετύχεις κάτι, χρειάζεται κόπος, προσπάθεια και χρόνος ώστε να απολαύσει κανείς τους καρπούς των πράξεων του.

Τι είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί σήμερα ? Μια ερώτηση που μάλλον πρέπει να σου κάνεις κάθε πρωί που ξυπνάς, όχι μόνο γιατί σε γεμίζει θετική ενέργεια και αισιόδοξη σκέψη, αλλά σε βάζει αναγκαστικά σε πρόγραμμα για να πετύχεις το καλύτερο μέσα στην ημέρα σου. Κάθε μέρα θέσε ένα ρεαλιστικό στόχο που θα σε εμψυχώσει και θα σε γεμίσει θετική ενέργεια, μπορεί να είναι από έναν καφέ με έναν φίλο σού, το να τελειοποιήσεις ένα τασκ στην δουλεία είτε να σου κάνεις ένα όμορφο δώρο. Κάθε μέρα λοιπόν με το που ξυπνάς, βάλε έναν μικρό στόχο στο μυαλό και προσπάθησε να τον υλοποιήσεις μέσα στην ημέρα, βέβαια κράτα αυτό στο μυαλό σου : και να μην γίνει πραγματικότητα, δεν έγινε και κάτι, και αύριο μέρα είναι.

Αυτό που είναι να γραφτό να συμβεί, θα έρθει σύντομα…οκ δεν την λες και τόσο εμψυχωτική αυτή την φράση αλλά εμπεριέχει μέσα της μια σπίθα ελπίδας για κάποιον που ανυπομονεί για κάτι είτε θετικό είτε αρνητικό, μα παρόλαυτα μια πιο πεσιμιστική ανάγνωση της εμπεριέχει μέσα της την έννοια της μοίρας, στην οποία πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ή επαναπαύονται.  Αρκετοί από εμάς θεωρούμε ότι η μοίρα είναι υπεύθυνη για τις εξελίξεις στην ζωή  μας και όχι εμεί οι ίδιοι οι επιλογές μας, «Ό,τι είναι γραφτό, αυτό θα γίνει», υποστηρίζουν χωρίς να μπορούν να δεχθούν καμία αμφισβήτηση επί του θέματος, όμως αυτή η φράση μπορεί να λειτουργήσει ίσως και θεραπευτικά στα αυτιά κάποιου, ειδικά αν είναι στα όρια της απελπισίας, είναι μια φράση εξευγενιστική που τραβάει την ευθύνη που έχεις εσύ ο ίδιος και την αποθέτει στην τύχη και στην ροή του σύμπαντος. Ξέρεις μερικές φορές είναι πολύ καθησυχαστικό να πιστεύεις πως κάποιος άλλος αποφασίζει για εσένα, πόσο μάλλον ο ίδιος ο θεός.

Σταμάτα να σου βάζεις τρικλοποδιές… Μεγάλη κουβέντα αυτό… Την έχεις σίγουρα ακούσει ή πει την έκφραση πως για όλα φταίει η ριμάδα κοινωνία ή άτυχη ζωή σου. Ε άκου αυτό λοιπόν : Τίποτα από όλα δεν φταίει, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός που του βάζεις συνεχώς τρικλοποδιές. Η αλήθεια είναι φυσικά πως δεν είμαστε πάντα σε θέση να το συνειδητοποιήσουμε αυτό (ειδικά την στιγμή που συμβαίνει) μα καλό είναι που και που να αναλογιστούμε κα εμείς μήπως έχουμε συμβάλει και εμείς με τον τρόπο μας σε αυτά τα αρνητικά που μας συμβαίνουν. Ένα απλό κόλπο είναι να γράψουμε σε ένα χαρτί το πόσες φορές μας έχει συμβεί κάτι αρνητικό και ακριβώς δίπλα να γράψουμε ποιος πιστεύουμε πως ευθύνεται για αυτό. ΠΧ αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στην εργασία μας και πιστεύουμε πως φταίνε οι συνάδελφοι μας ή αν όποτε κάνουμε μια σχέση ποτέ δεν καταλήγει καλά και λήγει κάπως άδοξα, μα πιστεύουμε πως  φταίει πάντα ό άλλος. Στο τέλος αυτού του απολογισμού δες πόσες φορές έχεις καταλογίσει το λάθος σε κάποιον άλλον και όχι σε εσένα. Αν το σκορ είναι πάνω από το 60% κατά άλλων παραγόντων και όχι προς τον εαυτό σου…έχω να σου αποκαλύψω μια άβολη αλήθεια :  Ευθύνεσαι εσύ αποκλειστικά για τα πάντα.

Κοντογιώργος Παναγιώτης.